ZST Mielec
Slider

Przeczytaliśmy Kordiana Juliusza Słowackiego

W dniu 06.06.2024 społeczność Zespołu Szkół Technicznych w Mielcu wzięła udział w 13. edycji ogólnopolskiej akcji Narodowego Czytania. Tradycją naszej szkoły już stało się uczestniczenie w projekcie, którego celem jest propagowanie klasyki literatury polskiej.

W bieżącym roku gościem honorowym uroczystości był wicestarosta powiatu mieleckiego, pan Andrzej Bryła. Jako poczciwy, stary sługa Grzegorz opowiedział ukochanemu, zagubionemu w życiu paniczowi …bajkę o….Janku, co psóm szył buty. A była to historia wielce pouczająca….

Do zmierzenia się z trudnym tekstem,,Kordiana” J. Słowackiego zaprosiliśmy także dyrekcję szkoły, nauczycieli oraz uczniów.

Uczucie samotności i niezrozumienia między Kordianem i Laurą sugestywnie wyrazili pani Celina Szymańska (Laura) oraz pan Paweł Wal ( Kordian).

Pan dyrektor Arkadiusz Gałkowski, jako Dozorca w londyńskim James Parku, udzielił Kordianowi (kwestię Kordiana przeczytał pan Jan Kołodziej) podróżnikowi po europejskich metropoliach kolejnej życiowej nauki.

Tragizm polskiego ruchu spiskowego I poł. XIX wyrazili z kolei : pan Józef Czerwiec( Prezes spisku), pan Paweł Ciemięga ( Kordian-Podchorąży) oraz ksiądz Marek Zembura ( Ksiądz – uczestnik spisku),

czytając wspólnie scenę IV aktu III dramatu.

 Chociaż najkrótszą, to jednak najbardziej dramatyczną scenę oczekiwania na egzekucję przeczytali pani Marta Spaniał-Skrzypek ( Pierwszy z ludu) oraz ponownie ksiądz Marek Zembura( Drugi z ludu).

 W roli samego Juliusza Słowackiego, wprowadzającego w szczegóły didaskaliów dramatu, sprawdzili się uczniowie 4GR (Konrad Wrażeń) oraz 5AI ( Dragan Dawid).

Dramatyczne monologi Kordiana przeczytał Maciej Jarzyna z klasy 5AI.

Niepewność i lęki młodego człowieka ( każdego młodego człowieka) wchodzącego dopiero w życie, zaznaczyła Joanna Suchy z klasy 4AL. Jej wykonanie piosenki Kto powie mi jak… zespołu Kwiat Jabłoni uzmysłowiło zapewne wszystkim na widowni, jak bardzo są podobni do literackiego Kordiana.

Na scenie zobaczyliśmy także taneczne arabeski w wykonaniu Emilii Piękoś z klasy 4GR. Jej rolą było wyrażenie poprzez taniec sytuacji rozdwojenia jaźni, której doznaje Kordian idący zabić cara, zmagając się wewnętrznie ze Strachem i Imaginacją, rozsądkiem i sercem. Bo przecież imię bohatera–Kordian – nie jest przypadkowe.

Spore zainteresowanie wśród widowni wywołała scena w szpitalu wariatów, demaskująca romantyczną wizję –bohatera –indywidualisty.

Nie zapomniano także o siłach metafizycznych, które w scenie Prologu, rozgrywającej się gdzieś w Górach Karpackich, sporo namieszały w kotle historii i nakręciły wskazówki w wiekowym zegarze. Na szczęście, na scenie zobaczyliśmy tylko ucharakteryzowanych uczniów klasy 4AL ( Karolinę Kuklę, Wiktorię Maniewską, Zuzannę Kasińską, Damiana Pietrzkiewicza) i 5AI ( Anastazję Mokrzycką), a nie prawdziwych Mefistolesa, Astarota czy Czarownice…

Historyczną scenerię wydarzeń na Placu Saskim a potem na Polu Marsowym stworzyli uczniowie klasy 2LS :Trybuszek Tomasz, Bąk Mateusz, Cebula Dawid, Kozik Kuba, Gagat Franciszek, którzy wspólnie z chłopcami z historycznej grupy rekonstrukcyjnej im. T. Kościuszki z Połańca ( Igorem Kwiatkowskim i Mateuszem Stachowiakiem) utworzyli szpaler z szabel i bagnetów. Ich przeskoczenie miało być próbą odwagi dla Kordiana- spiskowca, polskiego Winkelrieda.

 Nad kolejnością czytanych scen dramatu J. Słowackiego czuwali prowadzący uroczystość : Oliwia Padwińska z klasy 4GR oraz Paweł Wałęga z klasy 5AI.

Organizatorom uroczystości nie udałoby się stworzyć właściwej atmosfery dla czytanych fragmentów dramatu Słowackiego gdyby nie zaangażowanie obsługi technicznej uroczystości : Jakuba Nowaka(5AI),Patryka Bary(5AI),Tomasza Midury (5AI),Damiana Lisa(5AI),Kacpra Pazdro (5AI).

Dzięki ich umiejętnościom techniczno-informatycznym mogliśmy nie tylko przenieść się wizualnie z Karpat do szlacheckiego dworku, Londynu, na Mont Blanc, do warszawskiej katedry czy na Plac Saski lub na Plac Marsowy. Fragmenty współczesnych kompozycji muzycznych, filmu i koncertu wprowadzone do prezentacji, stworzyły doskonały pomost pomiędzy XIX a XXI wiekiem.

Z kolei dzięki fotograficznym pasjom Magdaleny Muniak z klasy 4GR oraz Anastazji Mokrzyckiej z klasy 5AI

utrwalone zostały w pamięci najciekawsze momenty z wydarzenia.

Okazuje się, że klasyka literatury polskiej wcale nie musi być przestarzała i anachroniczna. Zmieniają się czasy i okoliczności. Ludzkie tęsknoty, marzenia i lęki nie zmieniają się …

Oprac. M. Weryńska, D.Kusek